Ad Bir Çiçektir, Şerif Erginbay

Ad Bir Çiçektir, dağıtımcılarda, kitabevlerinde, alışveriş sitelerinde.
Lokman Kurucu ve Nuray Tunç'a çok teşekkürler. Klaros emekçilerine ve yazarlarına selamlarımla.

BİR ÇİÇEK

Yol da yorulur
bunca gidip gelmelerden
kurulur bir dağın yamacına
toplar patikalarını
okur acı türküsünü
boydan boya bir ırmak kurur.

Derken
hiç beklemezken
incecik dalda bir asi çiçek
yel de savrulur.

Yel yola
yol ırmağa
ırmak dağa
kavuşur eşitlenerek
bir çiçeğin kokusuyla.

ŞERİF ERGİNBAY

“Şiirimizin epeydir unuttuğu bir yerden bakıyor Erginbay’ın şiiri: Yirminci yüzyılın sonunda, Türkiye’de, kentin, küreselleşmeye endeksli yaşamın insanı unufak öğüttüğü, çaresiz gelen düşünsel, duygusal yoksulluğa dayanamayıp ağır yok oluşa boyun eğdirdiği; ya da minyatür, yapay ve sanal özgürlük hayalleriyle oyaladığı bir ortamda şiirinden başka kurtaracak bir şeyi kalmayan şairin çekildiği Dar Köprü’den. Sevgiyle, coşkuyla selamlıyorum bu şiiri!” Mehmet H. Doğan


İletişim; klarosyayinlari@gmail.com 0552 522 9215

Satın alma linki:
https://www.shopier.com/ShowProductNew/products.php?id=2798320&sid=aHdlYTJ4a0lRZHRVYjR1NzBfMTVfIF8g

...

Bağcının Makası

BAĞCININ MAKASI

Bilenler bilir

bağcının makası Kasım’da işlemeye başlar

kestiği her boğum Eylül’e gebedir.

Bilenler bilir

ay yenilerken kendini

bağcının makası kapalı durur.

Her kırt sesi asmanın yazgısıdır, geleceğidir

üzümün bereketidir, el kol yorulur.

Bağcının makası, şairin kalemidir

ressamın fırçası, heykeltraşın keskisi

alakarga için dal neyse odur.

Her kırt sesi bağcının bastırıp uzaklaştırdığı

bozgunun uğursuz sesini alttan alta duyurur

ve kovalanır bu huzursuzluk altında tezcanlı güneşin.

Bilenler bilir, koruk sabır ile yoğrulur ve esrir.

Bağcının makası her kış bir ‘gelecek yaz’ doğurur.

ŞERİF ERGİNBAY

Selin Diliyle

Bazen yağmur; dağların derdini yüklenip yamaçlardan aşağılara
koşar adımlarla sıvazlayıp patikaların hazallarını, önüne katıp
ormanın bağışladıklarını ve tarlaların yumuşak toprağını, kumlarını
çakıllarını; bir türkü söyler: bozbulanık, selin diliyle.

Şerif Erginbay

*Şiir; dip dalgasıdır hayatın. (ş.e.)

Bağ Burcu

BAĞ BURCU

Eylül
Asma yorgun, salkım sancılı
Bağ bozumunda dile gelir üzüm
Sunaklarda ezilenlerin kanı
Testi yarım, küp kırık
Eylül, iki gözüm
Sırla bir daha
Yitik aynanı.

ŞERİF ERGİNBAY

Zeytintaş

ZEYTİNTAŞ

Zeytintaş: buraların afili bir dağıdır
Duvar gibi kösülü durur
Köyün ayakuçlarından Devrent Boğazı’na
Günbatımına.

Zeytintaş: delice zeytinlerin ocağıdır
Fidanlığıdır beş köyün
Taşınır bahçelerine bağına.

Zeytintaş: Parmaksız’ın Hasan’ın
Kaçak tütünlüğünü saklar ve
Geyik avlağıdır, yetişir
Konu komşunun dar zamanlarına.

Zeytintaş: penceremdeki resim
Kim bilir kaç kartalın yuvasıdır
Dört mevsim, uzun uzun baktığım
Her taşının ardına bir sır sakladığım.

Zeytintaş: efkar dağım benim
Yüz yüze göz ağrım..!

ŞERİF ERGİNBAY

#Zeytintas #Devrent #Murtici #Taslica Köyü, #Akseki #Antalya #Gayal #Garayit Kara Hayıt, #Guzelsu #Toroslar #TorosDaglari #dag #turkishpoet #serif #seriferginbay #erginbay

http://erginbay-siirleri.blogspot.com.tr

TOZAN

TOZAN

Ozan; yorulur bir yangını uzun uzun yaşamaktan

düşbozumu düşer payına, gelir yaslanır şafağına

gecenin belleğini siler mum, şiirse hep savrulan.

Ömür: kayanın oyuklarında birikmiş bir avuç kum

Nisan yağmurlarıyla yıkanan, güz yelleriyle tozan.

ŞERİF ERGİNBAY

Ardıçlı Kayaların Sustuğu

Ardıçlı Kayaların Sustuğu

Uzun uzun
ardıç kokulu yeliyle
Gayal* anlatıyor dostluğu:
Kardeşliği anlatıyor, yeniden her adımda,
terleyen ensede, paylaşılan tuzda, ekmekte.

Şimdi benim, kör gözlerim, dinmeyen yorgunluğum
benim eksik sözlerim, ardıçlı kayaların bin yıldır sustuğu.

Şerif Erginbay

*Gayal: Kaya ağılı.

Murtiçi-Güzelsu yolu üzerinde, Taşlıca kavşağından geçince.

Ölgün

ÖLGÜN

Kışlanın kapısında bir kırmızı bulut

Akşam çeker perdesini, ay kayıp

Yolları hain dağlar, namlular soğuk

Unut masmavi gökleri ey kalbim

Unut denizleri, elindeki gülü unut

Gitsem mi geceyi sabaha bağlayıp

Çiçeği olmaya kayıp bir dağın

Belki yeniden doğmaya

Bambaşka bir çağın bahar aylarında.

ŞERİF ERGİNBAY

Bir Çiçek

Tamga

Tamga

Acı yel tatlı yel

kar boran fırtına

kısrak göğü inletir

ömrü yazar yazıya

şimşek bölen ayakla.

Uçulur gökçe göğe

adı özü son soluğun

dağa taşa uçan kuşa

kalır, solur bir tamga.


Şerif Erginbay

Kirli Çağ

Kirli Çağ

Gör artık gör, bu kaçıncı dilek tuttuğum

var mıdır böyle bir çağ, gülleri zehirli?

Kan kokuyor duvarlar, lambalar kör

döne döne, yerin burası mıydı ey dünya?

Nehirleri kokmuş sular, yollar uçurum

gökte ay büsbütün, düşler paramparça.

Gör artık gör, her sevdiğinin elleri kirli

var mıdır böyle bir çağ, gülleri zehirli?

Şerif Erginbay

Gökçe

Gökçe

Gökçe bir kuş var

duyduğum kanat sesi

yıldızlar gibi uzak

soluğum kadar yakın

hem yalnız hem ürkekçe.

Gökçe bir kuş var

duyduğum kanat sesi

hem yıldızlar kadar uzak

hem soluğum gibi yakın

kalbimin üstünde gölgesi: gökçe.

Şerif Erginbay

O Senin Yüzündeki Bin Yayla

O Senin Yüzündeki Bin Yayla

Kapanır bir bir sayfalar

Sellerin diliyle çevirdiği.

Çamur yollar

Yıkık köprüler

-incitir sır dolu belleği-

Ve terk edilir ardı ardına

Güz düşleri, yaz gölgeleri.

Çağırır artık durmadan beni

O senin yüzündeki bin yayla.

Şerif Erginbay

Belki Söyleni

Belki Söyleni

Elleri

binlerce yaprak

toprak kokusu elleri.

Düşleri

kanat kanat

açılır döner gökleri.

Dünleri

yangın yangın

sarar kalbin alevleri.

Ömrün

söylenmiş bütün şiirleri

kurar yarının saatlerini.

Kurar mı gerçekten?

Belki.

Şerif Erginbay

Seni Yamaçlarımdan Alıp Götüren O Rüzgar

Seni Yamaçlarımdan Alıp Götüren O Rüzgar

Kül şimdi

uçuşan.

Yalnızca kül.

Şerif Erginbay

Bir Çiçek

Bir Çiçek

Yol da yorulur

bunca gidip gelmelerden

kurulur bir dağın yamacına

toplar patikalarını

okur acı türküsünü

boydan boya bir ırmak kurur.

Derken

hiç beklemezken

incecik dalda bir asi çiçek

yel de savrulur.

Yel yola

yol ırmağa

ırmak dağa

kavuşur eşitlenerek

bir çiçeğin kokusuyla.

Şerif Erginbay

Yerini Bulur

Yerini Bulur

Yıkılır duvar

bozulur bağ

yaz kış

kar boran fırtına

yuvarlanır taş

yerini bulur

kapanır ayaklarına.

Şerif Erginbay

Sular Kararmadan

Sular Kararmadan

Kıyıların ateşi söndü, dönüyor üstünde gece kuşları

Bu soysuz fırtına bırakmaz sana sığınacak bir liman

Bağışla bana son ışıklarını ömrün, o kederli bakışları

Sular kararmadan dön, kıyıların ateşi söndü çoktan

Deniz karıyor sularına şimdi unuttuğun bütün ırmakları.

Şerif Erginbay

Durbi Bağı’nda Gece Gece

Durbi Bağı’nda Gece Gece

Güz masalları bittiğinde, yol gelir beklerdi ayak uçlarında, arsız

Baştan çıkan yalnız evler, açık bırakılan pencereler güneşlere

Her ev bir bağı özler, bir de dut ağacı, ağustos böcekleriyle

Durbi Bağı’nda gece gece, ne yıldız, ne ay ışığı ve de şarapsız.

Şerif Erginbay

Gecenin Hayvanı

Gecenin Hayvanı

İncinmiş bileklerinle düşersin ormanın derinine
ıslanır buğusuyla yılan, ay yoklar her taşın ardını
kutsan ey gövde; arzu: yaban çiçeğin, açar gözlerine
gecenin hayvanı, iç benimle yıldızlı bağların şarabını.

Say ki şafağım
yitik yıldız
sende.

Gecede yiten, düş örter giderken
acı çekmelidir hayvan boşluk yerine.


Şerif Erginbay