Ah O Orman!
Nice savaşların, yenilgilerin olgunlaştırdığı yapraklar...
Kendi rüzgarını güneşte dolaştıran kıpır kıpır yaprakları içimizin.
Sonbaharın kapısını gümüş dallarıyla aralayan iki ağaç gibi sarıldık
tanyerinin göğsüne...
Aç belleğimizde uğultusunu döndüren büyülü ormana bağışlandık...
Dilimizle sağalttık yaralarımızı, yaprak yaprak dizilen günlerin
ortasından geçerken uykumuzun ot yatağına...
Ne çok sarmaşık, düşlerin sözdoğumuna sımsıcak sarılı.
Ah o orman! Kanayarak büyüyoruz: ikiz güller!
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder