Aralık, 1
Kadın kurşuni bulutların devingen duvarında
dolaştırıyordu bakışlarını. Göçebe belleği anımsatıyordu
yenilgisini uçtan uca bir bedenin.
İnce dereler dolaşmış yorgun bacakları karnında,
saatlerce durdu öyle. Kımıldamadan öylece...
Uzaklarda, çok uzaklarda
yüreğinden yağmur kuşları çıkaran adam,
şimşekler geçiriyor şimdi içinden sağır belleğin:
Uykusuz gökler!
Güzün öğretemediği:
Tarihi yoktur yalnız başına bir bedenin.
Tarih çoklukta yapılır ve
elden ele dolaştırılır giz.
Kadın doğruldu...
Kurşuni bulutların devingen duvarına doğru yükseldi.
Ağlayan gök yanına aldı onu.
Bulutlar taçlandırdı yenilgisini.
Çınarın uç dallarında görüyor adam yazgısını.
Dolu dolu gözleri. Uzaklaşıyor yağmur kuşları.
Uzaklara, çok uzaklara doğru!
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder