Boş Sandalye
Yerinden eden düş bozgunu
göğümü dolaşarak açılıyor balkonuna.
O ince bir sızı sandalyede boş kalan
sıcağını yüzüme taşıyan.
Ruhun çiçek telaşından
gölgesini geçiren bulut,
şafağımda kırmızı kal.
Dön yokluğunun beklediği
boş sandalyeye,
yüzümde su izi kal.
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder