Fazlasıyla Eksik
Saban izinden yürüyordum. Çamurlara bata çıka.
Adımlarım beni sana ulaştırmıyordu.
Gökyüzü çamları okşuyordu çivit parmaklarıyla,
göğsüne yaslanmış yorgun çamları.
Derenin yosun ve yavşan kokulu serinliğini içime çektim.
Adımlarım beni sana ulaştırmıyordu.
Nal sesleri geliyordu Kızılyokuş’tan:
Arada bir ayakları kayan katırların nal sesleri.
Yonga çıkartmaya giden köylülerin sabah türküleri içinden geçtim.
Bilirsin, güzün anısıyla alınan yol kendine çıkar hep!
Adımlarım beni sana ulaştırmıyordu.
Bilirsin, silahı yüreğinde gömülü olanlar
avlak aramazlar, tan vakti vururlar kendilerini.
Her tan vakti
yeniden, yeniden!
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder