Gül Çağı
Yamaç, solgun yüzünden bir bakış edinir bu geç saatlerde.
Sana durmuş kalbim çocukluk düşlerinin çemberinde mutludur.
Bahçemizin yetişkin dalları sarmaşıklarıyla sarhoş bu gül çağında.
Tanyeri uyanır göğüslerinin neminde, bu koku üç kez dolaşır ovayı.
Çalgına dokunurum, orman uyanır: yankılar hep acemi kalması gereken sesi.
Yamaç, solgun yüzünü geri ister, uyanmış orman çalgını.
Gül çağı: zamanı kargışlayan dudak! Öl ve gömül bahçeme!
Düş sonsuz açar... sen de!
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder