Gün Gelir Ve...
Bir kent, bir akşam kucaklar seni orada;
ben buradaki kente sığmaz olurum.
Kanatlarımda rüzgârın diner,
dışında bir yağmurkuşu gibi dururum.
Gözlerin yeni bir kıyıyı aydınlatır,
bakışların başka bir uzakta, kalbim bana kalır..
Anılar bir vazoya doldurulma hazırlığında..
Solgun bir çiçek sapıyım
bu kentte,
bir sokakta,
terkedilmiş bir evin duvar dibinde;
artık ölü bir aşka kururum.
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder