Günden Güne
Yaz küstü
güz uzak
delik deşik
ağacın uykusu..
İki tedirgin el
dalgalanıyor,
ışımakta güne
kovulmuş otun kokusu..
İnanan eşlik eder patikada
ruhun o huzurlu inceliğince-
düşer gelinciğine çiy..
Yaşamımızı bir nehir gibi dolandıracağız
ormanımızın içinde.. dilediğimizce..
yapraklarımızı aralayarak
günden güne.. geleceğe…
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder