Kan Sustu
Kan sustu.
Unutmaya koşuyorum:
-evet unutmaya-
o soğuk çağın biriktirdiklerini,
yığdıklarını,
yaldızlı armağanlarını.
Yürüdü çığlık.
Acının bildiği:
gece ve gündüz
ikindi ve öğle
birer düş sayfasıdır
ayın parlak dürbünüyle okunan.
Kan sustu.
Yürüdü çığlık.
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder