Kör Kavşak
Terli avuçlarımı bastırdığım her kaya
biraz daha uzaklaştırıyor seni bana.
Binlerce yol:
vınlayıp iniyor dereye ıslıklı gölgeler
uyandırıyor ay küllenmiş közü.
İşte ağzım:
binlerce yol,
kilitli duruyor sana
sözün anlamı aldattığı bir dünyada.
Hesaplanmışı ezip geçiyor orman
kendi dışına taşıyor gölge:
işte yabanıl soluğum!
Kör kavşakta
paramparça ağzım
adımı saklamaktan.
Bozulmasın diye büyü
işte ağzım
kilitli duruyor sana
kör kavşakta.
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder