Parktaki Kadın ve Kedi
Bilmiyorum
ne ara nereden geldi
bir gölge gibi birden
çıkıverdi
yavaşça oturdu kadın bir
banka
yalnızlığını dinlendirecek
belli,
gözleriyle deniz kıyısını
dolaşmakta.
Duvarın üstündeki bir yavru
kedi
atladı yere ve yaklaştı ona
tırmanıp oturdu kucağına
sevdirmek için kendini.
Epey sonra kadın
düşlerini
emanet edip bulutlara
kalkıp gidiverdi,
parkın çeşmesinde
yıkadı narin ellerini.
Bu arada
kedi de bir iki yalanıp
kayboldu duvarın ardında.
Ve ardından
her şey tamamlanmışçasına
park siliverdi usulca kendini
yenilendi,
hazır şimdi bir başka
manzaraya.
Ne zaman
oralarda dolansam
yolumu düşürürüm parka,
bakarım:
“parktaki kadın ve kedi”
tablosu
asılı durur göğün boşluğunda.
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder