Kapan
Güneşte ballanıyor arzunun dile gelmiş uyanışı.
Zaman yontuyor gölgeli duvarı, karanlığın izini sürüyor önümüzde.
Mızrak bolluğuyla seyrelmiş ormanı saçlarında çiçekler
ve binlerce yıl ötelere gülümseyerek geçen sen,
hadi al beni kapanına.
Sana kapılandım;
orada unutsun uçmayı kanatlarım,
kalbinin uçurumunda.
Şerif Erginbay
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder